No more drama... #girls!!!

Ανήκω στη κατηγορία κοριτσιών που έχουν μεγαλώσει με αγόρια. Μέχρι τα 12 περίπου, όλες οι κούκλες μου δεν είχαν καμία αξία και η συνδρομή στο Barbie club με την εξαιρετική ροζ κάρτα μέλους ήταν άχρηστη μπροστά στις κάρτες με ποδοσφαιριστές!

Μέσα σε όλα αυτά τα πόδια μου ήταν πάντα σημαδεμένα, απ΄ το ποδόσφαιρο που αναγκαζόμουν να παίζω (τέρμα εννοείται) και βέβαια κανένα φόρεμα δεν έδειχνε τόσο ωραίο, με τη γιαγιά μου να φωνάζει πάντα «Κορίτσι είσαι εσύ;;;”

Μια φίλη επειγόντως!

Ένα κορίτσι ρε μαμααααα!

Ήθελα μια φίλη. Μια φίλη να καταλαβαίνει, να καταλαβαίνει γιατί είναι καταστροφικό να χάσεις το ένα γοβάκι της Barbie, να μη με κοροϊδεύει όταν βάζω τα κλάματα, να ανταλλάσσουμε ρούχα, κοκαλάκια, φύλλα αλληλογραφίας, να κοιμόμαστε μαζί τα σαββατοκύριακα και να λέμε μυστικά κάτω απ’ τις κουβέρτες.

Μ’ αυτά τα επιχειρήματα πήγαινα κλαίγοντας στη μαμά μου και αυτή έφερνε κάθε κόρη συναδέλφου τις Κυριακές να κάνει λίγο παρέα στο Μαράκι που δεν έχει κορίτσια στη γειτονιά!

Μέχρι να φτιάξω τον δικό μου πυρήνα από κορίτσια, η ζωή μου ήταν κάπως έτσι.

Μέχρι που άρχισα να έχω τις δικές μου φίλες, τις οποίες τις αντιμετώπιζα σαν ιερά πλάσματα. Ήταν αδερφές, ξαδέλφες, σχέσεις οικογενειακές σε κάθε περίπτωση. Το σπίτι είχε πάντα κορίτσια, λες και έπρεπε να ξεχρεώσω όλα τα χρόνια που είχα υπάρξει αγοροκόριτσο.

Από τότε έπρεπε να είχα συνειδητοποιήσει κάτι εξαιρετικά σημαντικό, τη πολυπλοκότητα αυτού του ροζ κόσμου.

.

Ο νέος μου κόσμος δεν είχε καμία σχέση με το παλιό και έμελλε να αλλάξει μια για πάντα!

Τα κορίτσια έχουν πάρα πολλά να ανησυχούν από πολύ μικρές. Ίσως μας μεγαλώνουν έτσι, ίσως έτσι είμαστε προγραμματισμένες, δεν ξέρω. Πάντως αυτός ο κόσμος είναι ροζ μόνο σε κάθετι υλικό, σε τίποτα παραπέρα.

Εμείς τα κορίτσια «πρέπει» να είμαστε: όμορφες, περιποιημένες, ευγενικές, καλές μαθήτριες, καλά παιδιά, συνετά παιδιά, καλές νοικοκυρές, ηθικά στοιχεία, καλές φίλες και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο έχει προβλέψει η κοινωνία για το χρωμόσωμα χχ.

Ως αποτέλεσμα αυτού, έχουμε να συγκριθούμε σε χιλιάδες επίπεδα με τα άλλα κορίτσια γύρω μας. Εδώ ακριβώς είναι το σημείο που δημιουργούνται τα 2 μεγάλα προβλήματα που είναι και η πηγή του κακού «Ανασφάλεια & Κόμπλεξ»!

Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει από φίλες σας τη φράση «Μήπως δεν είμαι αρκετά… καλή/ όμορφή/ έξυπνη/αδύνατη/ψηλή/στυλάτη», συμπλήρωσε εσύ τη λέξη τέλος πάντων! Άπειρες!

Και σαν να μην έφτανε αυτό, το παζλ συμπληρώνεται από ένα αγόρι που δεν φέρθηκε καλά (μύρισε την ανασφάλεια ο άνθρωπος), επιβεβαίωσε όλα αυτά τα κόμπλεξ, δημιούργησε άλλα τόσα(!) και άφησε τη φίλη σου με τη μαύρη πλερέζα να τρώει σοκολάτες, βλέποντας το notebook και εσύ δίπλα να αναλύεις αν εννοούσε τη φράση «Μου αρέσεις περισσότερο απ’ όσο μπορώ να αντέξω».  – Ε, ναι τώρα θα «κλάψω κ εγώ…

Αυτό το κακό πρέπει να σταματήσει, γιατί απλά το drama δεν ταιριάζει δίπλα απ’ το queen. 

Γιατί κουράστηκα να παρηγορώ τις φίλες μου και τον εαυτό μου τον ίδιο «Γιατί δεν είμαι αρκετα … ΚΑΤΙ»!

Γιατί δεν φταίει κανένα «κακό αγόρι» που η φίλη σου ή εσύ δεν είσαι καλά. Κανένα κακό παντελόνι που δεν σε δείχνει 2 κιλά πιο αδύνατη. Κανένας κακός εργοδότης που εσύ δεν έχεις τη δουλειά που είχες ονειρευτεί. Και βασικά κανένας Ερμής ανάδρομος που περνάς μία κακή φάση.

Γιατί ακόμα και αν το σύμπαν(!) τα συντονίσει όλα αυτά μαζί, και εσύ του αποδώσεις την ευθύνη, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γίνεις άδικη και σκληρή με τον εαυτό σου, αρχικά, και μετέπειτα με όλους τους άλλους!

Και μάντεψε ποιο είναι το αποτέλεσμα όλου αυτού! Και άλλα κόμπλεξ και άλλη ανασφάλεια και άλλες σοκολάτες και άλλα πατώματα και άλλες παρηγορήτρες να μοιράζουν zewa.

Η θυματοποίηση παχαίνει, μειώνει την αυτοπεποίθηση και εξαφανίζει τους άντρες γύρω σου.

Γιατί το θέμα είναι απλά δικού μας χειρισμού! Believe it!

If you don't like how things are, change it! You're not a tree.

Μετά από την απαίτηση εκατομμυρίων θαυμαστών ανά τον κόσμο, μετά από τα αμέτρητα e-mail που έλαβα από κάθε γωνιά της γης, αποφάσισα να πραγματοποιήσω το comeback του mariathasecret! Με συνέπεια (πλέον) αφού στη παρέα μας προστέθηκαν και οι αναγνώστες του likewoman.gr κάθε Πέμπτη θα απολαμβάνετε ένα χορταστικό post προς αποφυγή κάθε ενδεχόμενου συνδρόμου στέρησης. Μπορείς λοιπόν, εδώ και τώρα, να προσθέσεις το mariathasecretblogspot.com στα αγαπημένα, ναι ναι εκεί με το χρυσό αστεράκι!

Το πρώτο θέμα που θα τολμήσω να καταπιαστώ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το comeback και είναι …οι αλλαγές!

Προσπαθώ να θυμηθώ την τελευταία φορά που κάποιος στην λέξη αλλαγή πρόσθεσε δίπλα το επιφώνημα «ουάου!».  Ποτέ. Κανείς. Οι άνθρωποι φοβόμαστε τις αλλαγές (τουλάχιστον μέχρι να τις πραγματοποιήσουμε) και αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε επιρρεπείς στο να βολευόμαστε. Πράγμα εντελώς κόντρα στη φύση μας που αυτοπροσδιορίζεται από την εξέλιξη.

Θυμάμαι, με τι πόνο ψυχής άφησα το φοιτητικό μου σπίτι για να πάω 2 στενά πιο κάτω, σε ένα σπίτι 10 φορές καλύτερο που δεν έπαιζα tetris με τους φίλους μου για να τους χωρέσω όταν μαζεύονταν πάνω από 7-8!

E, σε λιγότερο από 2-3 μέρες είχα ενθουσιαστεί τόσο με το νέο μου σπίτι, που απορούσα πως 5 χρόνια ζούσα σε 42 τ.μ.!

Κάθε φορά λοιπόν που βρίσκομαι μπροστά σε μία συνθήκη που αλλάζει σκέφτομαι ακριβώς αυτό, το παράδειγμα με το φοιτητικό μου σπίτι και απλά γελάω με τον εαυτό μου. Γιατί το καλύτερο μπορεί να βρίσκεται κυριολεκτικά ένα στενό παρακάτω και εσύ απλά να φοβάσαι να περπατήσεις μερικά βήματα παραπάνω.

Φυσικά οι αλλαγές δεν είναι πάντα ευχάριστες ή ακόμα χειρότερα δεν τις επιλέγουμε εμείς, αλλά ακόμα και αυτές αποτελούν τη νέα σου πραγματικότητα οπότε οφείλεις με κάθε τρόπο να τις διαχειριστείς όσο πιο έξυπνα μπορείς!

Όταν η κολλητή μου χώρισε ξαφνικά παραμονή πρωτοχρονιάς και εμείς δεν ξέραμε τι να μοιράσουμε τη βασιλόπιτα ή κούτες με zewa, πίστευα ότι δεν θα συνέλθει ποτέ.

Κανά εξάμηνο μετά, σε μία από αυτές τις ατελείωτες συζητήσεις μας στη θάλασσα, αντιλαμβανόμουν πλήρως ότι η κολλητή μου είναι πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη από ποτέ. Τώρα δε, είναι στην καλύτερη της φάση υποστηρίζοντας ότι «έπρεπε να γίνει όλο αυτό».

Βασικά, εκεί ακριβώς, στο «έπρεπε να γίνει όλο αυτό…», σε αυτή τη φράση βρίσκεται το μυστικό! Στην αποδοχή. Μίας κατάστασης, μία απόφασης, μία επιλογής. Είτε είσαι αυτός που τη προκάλεσε, είτε όχι. Από εκεί και πέρα ξεκινούν τα καλά, για την ακρίβεια τα καλύτερα.

Η φίλη μου η Ελένη έχει κολλημένο στον καθρέφτη του δωματίου της το εξής «If you don't like how things are, change it! You're not a tree.», κάθε φορά που της γκρινιάζω που υπενθυμίζει ακριβώς αυτό.

Να τι μας έμαθε το φετινό καλοκαίρι...

Κάθε after summer post που σέβεται τον εαυτό του θα πρέπει να ξεκινάει με το θρυλικό «Wake me up when September ends», αυτό μάλλον όχι. Εντάξει, δεν σου φτάνει το ότι πρέπει να αρχίσεις να μαζεύεσαι και κάνα βράδυ σπίτι, ότι το μαύρισμα έχει αρχίσει (κιόλας) να φεύγει, ότι οι βιτρίνες έχουν χειμωνιάτικα (σημείωση προς όλα τα fashion brands, στην Ελλάδα έχουμε καλοκαίρι μέχρι και τον Οκτώβρη), ότι η Στανίση αναστατώνεται… πρέπει να ακούσεις και Green Day για καλημέρα?? Έλεος και λίγο σεβασμός στις τεκίλες που ήπιαμε χορεύοντας τσιφτετέλια όλο το καλοκαίρι!

Μετά από ένα καλοκαίρι party, πολύ αλκοόλ, άπλετο γέλιο και έπειτα από τα αλλεπάλληλα αιτήματα των αναγνωστών του blog, έκανα έναν mini απολογισμό για το καλοκαίρι που μόλις μας άφησε, γι'αυτά που μας έμαθε και θα μας κάνουν όλους καλύτερους του χρόνου (λέμε τώρα...). 

Πικρή αλήθεια νούμερο 1: 

Όταν οι φίλοι σου χωρίζουν έχει πολύ (πάρα πολύ) πλάκα. Όταν χωρίζεις εσύ μάλλον όχι αλλά οκ τώρα μιλάμε για τους φίλους σου.

Όταν χωρίζει ένα κορίτσι.

Το 95% των κοριτσιών όσο είναι σε σχέση ακολουθούν το εξής μοντέλο: «Είμαι ερωτευμένη/ κρεμασμένη/ κολλημένη με το αγόρι μου, τη ζωή του, τους φίλους του και τις συνήθειες του»! Χωρίζοντας τους περιμένει μία μεγάαααααλη έκπληξη.... Helloooooo έχουν και αυτές ζωή!!! 

Κάπως έτσι, θυμούνται φίλους, γνωστούς, κάνουν παρέα με αγνώστους, ανακαλύπτουν (ξανά) το αλκοόλ ξεθάβονται τα δωδεκάποντα και τα φορέματα που οκ δεν είναι η επιτομή του στυλ αλλά είναι (το λιγότερο) sexy, αποχωρίζονται κάθε είδους κόμπλεξ και κάνουν ύμνο το «Τι, τι είχαμε τι, χάσαμε μωρό μου σε ξεχάσαμε..» εντάξει μερικές φορές κάνουν ύμνο και το «Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ…» αλλά αυτές είναι κλινικές περιπτώσεις.

Αν είσαι κορίτσι και η φίλη σου βρίσκεται σε αυτή την ευχάριστη (για σένα) ψυχολογική κατάσταση θα περάσεις πολύ καλά, βέβαια είτε είσαι σε σχέση, είτε όχι, στο τέλος του καλοκαιριού ένα θα είναι το αποτέλεσμα, να είσαι single. Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα σε αντέξει ε; ε;

Τώρα, αν είσαι αγόρι η φίλη σου βρίσκεται σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση…. αν περιμένεις να σου πω εγώ τι να κάνεις.. μάλλον έχουμε πρόβλημα…. σοβαρό!

Όταν χωρίζει ένα αγόρι.

Είτε απογοητευμένο είναι το αγόρι που χώρισε, είτε καταπιεσμένο, είτε …., είτε ….., είτε ……, το αποτέλεσμα είναι πάντα μα πάντα ΕΝΑ. Να θέλει κορίτσια στη παρέα, πολλά και διαφορετικά κορίτσια, τα οποία στη καλύτερη θα τα φέρνει μόνος του, στη χειρότερη θα απαιτεί να τα φέρνεις ΕΣΥ (σε αυτό το ΕΣΥ συγκαταλέγεται και ο barman που γνώρισε πριν 5’ φυσικά!). Έτσι ο σχεσάκιας φίλος σου μετατρέπεται ξαφνικά σε «απλά γαμάτος» και γίνεται και πάλι ο κολλητός σου. 

Εσύ, η μόνη θυσία που χρειάζεται να κάνεις είναι να ακούς ασταμάτητα Παντελίδη με το «Είχα κάποτε μια αγάπη» και το «Ίσως ήσουν κυρία» να παίζουν τόσο στο repeat που πλέον ξέρεις και τις ανάσες του Παντελή, άντε και να του κρατάς το κινητό μετά τις 5 το πρωί, για να μην κάνει καμία βλακεία και το party σας τελειώσει τοοοσο νωρίς.

Αν είσαι αγόρι και ο φίλος σου βρίσκεται σε αυτή την φάση παίξε και κάνα τζόκερ γλυκέ μου! Και επίσης, αν έχεις σχέση χώρισε να γλυτώσει η ανθρωπότητα και κάνα κέρατο.

Τώρα, αν είσαι κορίτσι…….. Περαστικά. Συμπάσχω.

Πικρή αλήθεια νούμερο 2: 

Κορίτσια, ξεκινήστε γυμναστήριο, yoga, πιλάτες, ποδήλατο, ποδόσφαιρο, ορειβασία, αναρρίχηση, κάτι τέλος πάντων. Κόψτε τα Fridays, τα σουβλάκια, και το σουφλέ σοκολάτας. 

Σταματήστε να σερφάρετε στο Asos για το πιο γαμάτο φόρεμα και καβατζώστε καμία σανίδα του σέρφ γιατί χανόμαστε. 

Γιατί πότε κανείς άνδρας (εκτός αν είναι gay) δεν θα εκτιμήσει αυτό το τέλειο safari-boho look που εσύ συνδύασες με απίστευτη μαεστρία, γιατί απλά εστιάζει ΜΟΝΟ στο αν και πόση κυτταρίτιδα έχεις (ναι, ναι!!!), στο αν το brazil ταιριάζει στο σωματότυπό σου, ενώ ταυτόχρονα θα βρίσκεται σε συνεχή ψηφοφορία για το καλύτερο «μαγιό» της παραλίας. 

Βασικά, ίσως ήρθε η ώρα να κάνουμε και κάτι για τα αγόρια και όχι μόνο για τις άλλες γυναίκες! Αυτοί θα το εκτιμήσουν σίγουρα πολύ περισσότερο, από τις «φίλες» σου θα σε θάψουν ότι και να φορέσεις, by default.

Αγόρια, αν το target group σας είναι κορίτσια 15-18 μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε εδώ. Διαφορετικά αγαπημένοι μου, βοηθήστε να κάνουμε τον ανδρικό κόσμο καλύτερο. Σταματήστε να απλώνεστε σε μια ξαπλώστρα ξυρισμένοι και γεμάτοι λάδι με σηκωμένο ελαφρώς (και καλά) το μαγιό. Πέρα απτό γεγονός ότι αυτό το θέαμα θα έπρεπε να διώκεται ποινικά, αφού προσβάλει την αισθητική όλης της παραλίας, πιστέψτε με, περνάτε απαρατήρητοι μπροστά στο «μωρό» που παίζει ρακέτες ή ακόμα καλύτερα beach volley.

Τέλος, το στυλ κλαρινογαμπρου πάει μόνο στον Δημήτρη Αλεξάνδρου

και για όσους δεν το έπιασαν πάμε ξανά "Tο στυλ κλαρινογαμπρου πάει μόνο στον Δημήτρη Αλεξάνδρου". Επίσης, δεν είναι καν μόδα. Για το λόγο αυτό, ξυρίστε τη γενειάδα, βγάλτε το ροζάριο και ράψτε κάνα V.

Πικρή αλήθεια νούμερο 3: 

"Παλιόπαιδο θα γίνω θα σπάω και θα πίνω στο λέω μια για πάντα να το ξέρεις..."

Ανήκεις στη κατηγορία του «καλού παιδιού», συμβαδίζεις απόλυτα με τα ηθικά και κοινωνικά πρότυπα που σου έμαθαν στο σχολείο, η μαμά του κολλητού σου σε έχει για πρότυπο, τα έχεις κάνει όλα «όπως πρέπει» (μπλιαχ!);;;; 

Sorry, που στο λέω έτσι και μέσα από εδώ (ίσως θα έπρεπε να ξεχειλίζει κ λίγο αλκοόλ απ’την οθόνη), αλλά η ζωή σου λειτουργεί σαν κακορυθμισμένη χύτρα ταχύτητας που με μαθηματική ακρίβεια από στιγμή σε στιγμή θα σκάσει. Εύχομαι να είναι το συντομότερο δυνατόν, μπας και χάσεις όσα λιγότερα γίνεται. 

Η θεωρία αυτή είναι επιβεβαιωμένη από όλο το επιστημονικό επιτελείο του AFAN GATE.
Συγκεκριμένα, ο οργανισμός που αποφασίζει να πετάξει τη ρετσινιά του καλού παιδιού από πάνω του, ακολουθεί την ίδια σειρά καταστροφής. 

Πίνει πολύ, σπάει περισσότερο, ταβανώνει, ξεταβανώνει, χορεύει δίχως αύριο, γελάει άπειρα, αυτοσαρκάζεται και αρχίζει να μην ενδιαφέρεται και πολύ γι'αυτά που θα πει ο κόσμος, γιατί κυρίως κάνει αυτό που θέλει! Και όπως με διαβεβαιώνουν οι παλιότεροι όταν μπεις σε αυτό το party δεν υπάρχει γυρισμός.

Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, σε αυτές είναι αφιερωμένο το post μπας θυμηθούν τι χάνουν!


xoxo,
mariatha

Smells like..... "Perfume Academy"

Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό όταν μπήκα σε ένα χώρο με τόσα πολλά αρώματα… ήταν η ταινία «Το άρωμα» που είχα δει το 2006 από το βιβλίο ομώνυμο βιβλίο του  Πάτρικ Ζύσκιντ. Πρόκειται για την ιστορία του Ζαν Μπατίστ Γκρενουίγ, που γεννήθηκε με ένα ιδιαίτερο χάρισμα, είχε καταπληκτική όσφρηση!  Σε αυτή την ταινία, οι εικόνες από τα αρωματοπωλεία του Παρίσιου τον 17ου αιώνα  ήταν τόσο έντονες που σε έκαναν να θες άμεσα να δημιουργήσεις το δικό σου άρωμα, μαθαίνοντας ταυτόχρονα λεπτομέρειες για την ιστορία της αρωματοποιίας καθώς και την διαδικασία παρασκευής των αρωμάτων.

Ας αποκαταστήσουμε την αλήθεια!

Αν και η Γαλλία έχει ταυτιστεί με την αρωματοποιία, η προέλευσή της χρονολογείται από τους πολύ παλαιούς χρόνους και η ακμή της ταυτίζεται με την ακμή των Βαβυλωνίων και Αιγυπτίων. Στην Αρχαία Εποχή μεγάλη χρήση αρωμάτων έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες, άνδρες και γυναίκες. Οι Έλληνες εισήγαγαν την αρωματοποιία από τους Αιγυπτίους και οι Ρωμαίοι από τους Έλληνες.

Στο Μεσαίωνα, τα αρώματα ήταν σπάνια, μόλις τον 13ο αιώνα την επανέφεραν οι Σταυροφόροι από την Ανατολή. Μεγάλη διάδοση, είχαν στην Ιταλία στην εποχή της Αικατερίνης των Μεδίκων και στη Γαλλία κατά την εποχή του Φραγκίσκου Α'. Από τον 19ο αιώνα το Παρίσι φημιζόταν για τα λεπτότερα και καλύτερα αρώματα.

Το Perfume Academy είναι σαν να παντρεύει αυτή την παράδοση με το σύγχρονο. Ένας minimal χώρος, έξυπνα σχεδιασμένος έτσι ώστε να σε χαλαρώνει και γύρω σου όλα τα «μαγικά» μπουκαλάκια! Είναι τόσα πολλά που δεν ξέρεις ποιό να πρωτοδιαλέξεις! Μπορείς να πάρεις εδώ μία μικρή γεύση από τον κατάλογο αρωμάτων www.perfumeacademy/γυναικεία/ .  Εγώ διάλεξα το Manifesto! Οι τιμές είναι εξαιρετικά προσιτές και η εξυπηρέτηση δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη!

Πώς να διαλέξεις το σωστό άρωμα:

• Ακούστε τo ένστικτό σας: το άρωμα που μας συναρπάζει είναι εκείνο που ανταποκρίνεται στις προσωπικές συναισθηματικές μας ανάγκες.

• Δεν υπάρχουν άσχημες μυρωδιές: μόνο αυτός που θα το φορέσει μπορεί να πει ξεκάθαρα εάν ένα άρωμα του αρέσει ή όχι.

• Δώστε τους χρόνο: βάλτε μία μικρή ποσότητα, χωρίς να το τρίψετε και περιμένετε τουλάχιστον δέκα λεπτά πριν το μυρίσετε, ώστε να αντιδράσει με τα χημικά του σώματός σας.

• Μην δοκιμάζετε πολλά: έχετε υπόψη σας ότι η όσφρηση «κουράζεται» μετά από τρεις δοκιμές, γι’ αυτό μην το παρακάνετε.

• Ούτε καθόλου, ούτε πολύ: επιλέξτε ελαφριά αρώματα το πρωί, όπως eau de toilette ή λάδια σώματος και βαριά το βράδυ. Μερικές σταγόνες στους καρπούς, το λαιμό ή το εσωτερικό των αγκώνων αρκούν. (πηγή: http://www.ygeia-evexia.gr/)

Το κατάστημα βρίσκεται, Γρηγορίου Αυξεντίου 55 , Άνω Ιλίσια, αλλά μπορείτε να επικοινωνήσετε και ηλεκτρονικά συμπληρώνοντας τη φόρμα επικοινωνίας www.perfumeacademy/επικοινωνία/ αλλά και στο facebook https://www.facebook.com/PerfumeAcademy

#yourtshirt_project

Έχουν την τιμητική τους αυτή την εποχή (αλλά και κάθε εποχή σχεδόν) κυκλοφορούν στους δρόμους, στις παρέες, παντού και όταν είναι ευφάνταστα μας κάνουν να μην μπορούμε να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω τους. Έχουν τους περισσότερους επιθετικούς προσδιορισμούς από κάθε άλλο fashion item (funky, funny, classic, blue, yellow, rose, white, baby, chic .....), μπορεί να είναι πολύ φθηνά… αλλά και πολύ ακριβά και πιάνουν το περισσότερο χώρο στη ντουλάπα μας όχι από άποψη όγκου αλλά από άποψη αριθμού.

Ό,τι στιλ και να έχεις σίγουρα έχεις σίγουρα μπορεί να αποτυπωθεί σε ένα (ακόμα) t-shirt. To #yourtshirt_project γίνεται σήμερα 8 ημερών (!) και στόχος είναι να κάνει τη μεγαλύτερη συλλογή από διαφορετικά, εναλλακτικά, απλά ή και πιο ιδιαίτερα t-shirts. Η αρχή έγινε με αυτά τα 16 t-shirts όλων των ειδών.

Μήπως είναι η σειρά σου?  http://instagram.com/yourtshirt_project 

This is a Man's World... (The Style Edition)

Αυτό το post διαβάζεται καλύτερα αν ακούς αυτό:

Έχουν γραφτεί τόσα για το γυναικείο στιλ, για τις γυναικείες εμφανίσεις, για τα γυναικεία αξεσουάρ. Κανένας (σχεδόν) όμως λόγος για το αντρικό στιλ, είναι ένα θέμα ταμπού ή πραγματικά δεν ενδιαφέρει το στιλ ή το ντύσιμο τους άνδρες; 

Προσωπικά, πιστεύω ότι ένα 80% σπάνια θα σπαταλήσει πάνω από μερικά λεπτά στο να σκεφτεί τι θα φορέσει, αλλά πραγματικά δεν έχω συναντήσει κάποιον που να μην εκτιμά μια γυναικεία γνώμη σε στιλιστικά θέματα! Για την ακρίβεια, δεν έχω δει ποτέ κάποιον άνδρα να είναι 100% σίγουρος ότι το μπλέ ταιριάζει με το μπεζ αν δεν του το έχουν διαβεβαιώσει η μάνα του, η αδερφή του, η κοπέλα του και η κολλητή του.

Γενικά, για έναν άνδρα το τι θα ψωνίσει, πόσα θα χαλάσει και σε πόσο χρόνο είναι καθαρά θέμα πωλήτριας! Εξαρτάται, από το πόσο θα ασχοληθεί μαζί του, πόσο θα του ανεβάσει την αυτοπεποίθηση και σίγουρα από το πόσο όμορφη, γλυκιά και γυμνασμένη θα είναι…(μετά οι γυναίκες είναι τα θύματα του shopping…) Γι’αυτό είναι και λίγα τα αγόρια που αγαπούν τα μαγαζιά τύπου Ζara και οι άνδρες δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με το online shopping. 

To mariathasecret.blogspot.com θέλοντας να βοηθήσει σε αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, παρουσιάζει τα μυστικά 5 στιλάτων αγοριών.

Θα ξεκινήσω από από το μικρότερο αγόρι της παρέας, που προτίμησε για το βράδυ της Παρασκευής ένα street style βγαλμένο από τους δρόμους του Λονδίνου.

O Θανάσης, συνδύασε Dsquared2 τζιν παντελόνι με απλό γκρι t-shirt, το αξεσουάρ του ήταν ένα vintage ρολόι με ταμπά λουράκι ενώ προτίμησε να φορέσει sneakers που είναι η τελευταία τάση της σεζόν. Bonus φυσικά το πλαγιομετωπικό χαμόγελο!

Συνεχίζω, με το modern classic της βραδιάς. Το αγόρι που ξέρει να δίνει έμφαση στις λεπτομέρειες και να κάνει τη διαφορά.

Ο Διονύσης, μας εξέπληξε με το στιλ του καθώς, διάλεξε ένα κοτλέ πουκάμισο σε μπλέ σκούρο του οποίου τα μανίκια είχαν χρώμα μπορντό (doux points Dionisis)!!! 

Το πουκάμισο ταίριαζε απόλυτα με τα χρώματα του, ενώ διάλεξε ένα dirty τζιν για να ολοκληρώσει την εμφάνισή του!

Το επόμενο είναι ένα σοφιστικέ look από το πιο σοφιστικέ αγόρι της παρέας, που αγαπά να προκαλεί με την απλότητά του, χωρίς να φοβάται όμως να τολμήσει.

Ο Γιώργος, φόρεσε ένα chic καρό all time classic πουκάμισο, με ένα skinny παντελόνι σε αποχρώσεις του καφέ οποίο αναδείκνυε τη σιλουέτα του! Διάλεξε και αυτός sneakers για να ολοκληρώσει την εμφάνισή του ενώ το πότο ακόμα και την ώρα της φωτογράφισης δηλώνει ότι είναι πάντα μάχιμος. 

p.s: Χρόνια πολλά Γιώργο μου και από εδώ!

Το επόμενο αγόρι θα μπορούσε να περπατάει σε πασαρέλες του Armani αφού διαθέτει στυλ πασαρέλας χωρίς να προσπαθήσει καθόλου.

Σε αυτή την εμφάνιση παρατηρούμε ότι ο Παύλος ντύθηκε από κάτω προς τα πάνω. 

Τόλμησε (και τα κατάφερε) να συνδυάσει ένα δύσκολο αλλά πολύ στιλάτο παπούτσι, με γκρι παντελόνι και γαλάζιο, με μπλέ λεπτομέρειες, πουκάμισο πάντα στις αποχρώσεις του παπουτσιού. 

Αν αναρωτιέστε και εδώ για το ποτήρι, απλά ο Παύλος συγκατοικεί με το Γιώργο οπότε υιοθετούν ίδιες συνήθειες όπως φαίνεται.

Κλείνω με το "καρατζίτζί" της βραδιάς που μπορείτε να αντιγράψετε σε οποιαδήποτε έξοδό σας (έχουμε αγοράσει τα πνευματικά δικαιώματα)!

Ο Νίκος, φρόντισε να τονίσει το κλασικό ανδρικό στιλ του με μια extra chic πινελιά που μας άφησε όλους άφωνους... Το παιχνιδιάρικο σκούρο μπλέ γιλέκο, ταίριαζε άψογα με το υπόλοιπο outfit χαρίζοντας ένας sporty chic αποτέλεσμα. Μπράβο Νίκο!

Νομίζω ότι αυτά τα Αφαν Γκατέ (enfant gateaux) αγόρια, σας χάρισαν ένα πλούτο στιλιστικών ερεθισμάτων. Επιφυλάσσομαι για επόμενη εμφάνιση με μαγιό...

p.s. 2: Μπορείτε με ένα comment σας να αποφασίσετε εσείς για την καλύτερη εμφάνιση.

Ευχαριστούμε θερμά την φωτογράφο/στιλίστρια Maria P., για το εξαιρετικό αποτέλεσμα!

xoxo,

mariatha

Και ύστερα ήρθε η άνοιξη....

Είναι Κυριακή πρωί από αυτές τις αλλιώτικες, τις σπάνιες, τις χαλαρές που ξυπνάς νωρίς χωρίς πονοκέφαλο hangover κτλ, έχεις χρόνο να διαβάσεις ένα βιβλίο, να χαζέψεις και γενικά έχεις χρόνο που δεν είχες προγραμματίσει να έχεις (ουάου) και φυσικά δεν μπορείς να το διαχειριστείς!

Εντάξει, αυτό συμβαίνει αν τους τελευταίους 3 μήνες προγραμματίζεις και το λεπτό στη καθημερινότητά σου, στο τέλος βέβαια καταλαβαίνεις ότι αξίζει γιατί προλαβαίνεις να χωρέσεις εικόνες και στιγμές σαν αυτές...

                                    

Και όλα αυτά στη δεύτερη πατρίδα μου τη Σκιάθο, που παρά τη μελαγχολία που μου έβγαλε Μάρτη μήνα, είχε μια απίστευτη ενέργεια..

Αλλά επειδή τόση δόση ηρεμίας ήταν υπεραρκετή, ένα τριήμερο στη Θεσσαλονίκη έφερε πίσω τις ισορροπίες. Η Θεσσαλονίκη αν δεν σε κάνει να την ερωτευτείς τρελά με τη πρώτη ματιά, σίγουρα θα σε γοητεύσει γιατί:

Ο "καφές" εκεί είναι ιεροτελεστία....

γιατί στη συμπρωτεύουσα η έννοια του "θα τα πούμε στην πλατεία" υφίσταται ακόμα...

γιατί η νέα παραλία προσφέρεται για μοναδικές ποδηλατοβόλτες...

Έχει απίστευτα μέρη για φαγητό και βασικά απίστευτο φαγητό...

Η νυχτερινή ζωή είναι πραγματικά ασυναγώνιστη σαν ξαφνικά το βράδυ όλη η πόλη να γίνεται μία παρέα! Οι Θεσσαλονικείς ξέρουν να περνούν καλά και χαλαρά...από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που εκεί βρήκα και την πιο ιδιαίτερη λαμπάδα!

Το τιμούν το αλκοόλ οι άνθρωποι και μιας και έρχονται μέρες με πολύ πολύ (πολύ) αλκοόλ, να μερικές χρήσιμες πληροφορίες...

• Ο όρος αλκοόλ προέρχεται από την αραβική λέξη "al kohl". Το αλκοόλ που βρίσκεται στα αλκοολούχα ποτά ονομάζεται αιθυλική αλκοόλη ή αιθανόλη και έχει το χημικό τύπο C2 H5 OH. 

• Δεν έχει εξακριβωθεί πότε αρχίζει στην ανθρώπινη ιστορία, η χρήση του αλκοόλ, ούτε η εμφάνιση του μπορεί να συσχετισθεί με την ύπαρξη ορισμένων ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών. 

• Η παραγωγή και πώληση οινοπνευματωδών ποτών είναι διαδικασίες ρυθμισμένες με νόμους από τους πρώτους κιόλας πολιτισμούς.

• Ο κώδικας του Χαμουραμπί περιείχε διατάξεις που ρύθμιζαν το κανονισμό λειτουργίας των "οίκων οινοποσίας". Οι Σουμέριοι και οι Αιγύπτιοι ιατροί χρησιμοποιούσαν την μπύρα και τα κρασί σαν συστατικό στοιχείο των ιατρικών συνταγών. 

• Έλληνες φιλόσοφοι ανέφεραν μια χονδροειδή μέθοδο απόσταξης. Ο Διόνυσος ήταν θεός του κρασιού, γιος του Δία και της Σέμελη. Έτσι σ' ένα μεγάλο του ταξίδι ως την Ινδία που συνοδεύονταν από σάτυρους, άντρες και γυναίκες και κρατούσαν κληματόβεργες χορεύοντας και τραγουδώντας, δίδασκε στους ανθρώπους, που συναντούσε και τον αγαπούσαν πως να καλλιεργούν το αμπέλι και να φτιάχνουν κρασί.

• Στην αρχαία Ελλάδα ευδοκιμούσε το σιτάρι, το αμπέλι, η ελιά. Όσοι δεν έτρωγαν ψωμί και δεν έπιναν κρασί, θεωρούνταν βάρβαροι. Ο κύκλωπας Πολύφημος, όντας άγριος, αγνοούσε το κρασί και τρεφόταν μόνο με κρέας και γαλακτοκομικά. Οι πολιτισμένοι έπιναν κρασί, όχι όμως άκρατο. 

• Ο Ησίοδος και ο Πλούταρχος, θεωρούσαν ιδανική την αναλογία νερού και κρασιού 3 προς 1. Ποτά με υψηλή συγκέντρωση οινοπνεύματος παρήχθησαν για πρώτη φορά με τη χρήση της απόσταξης από τους Αλχημιστές. Ως ποτό η μπύρα ήταν γνωστή από τους προϊστορικούς ακόμα χρόνους. Παρασκευάζονταν από αλεύρι ή σπόρους δημητριακών , στην Ασσυρία , τη Βαβυλωνία και την Αίγυπτο [5.000 - 2.500 π.Χ.]. 

• Στην Αίγυπτο η βιομηχανία της προστατευόταν από τους ίδιους τους Φαραώ. Οι Κινέζοι απέσταξαν ένα ποτό από μπύρα ρυζιού γύρω στα 800 π.Χ. ενώ το αράκ αποσταζόταν στις Ανατολικές Ινδίες από καλαμοσάκχαρο και ρύζι. Οι Άραβες ανέπτυξαν μια μέθοδο απόσταξης για την παραγωγή ποτού από κρασί.

• Η ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ στη δεκαετία του 1920, ή η απαγόρευση που ισχύει για τους περισσότερους μουσουλμάνους, καθιστούν τη κατανάλωση του οινοπνεύματος αρκετά αμφιλεγόμενο θέμα. Ειδική επιτροπή του Βασιλικού Κολεγίου Ψυχιάτρων της Μ. Βρετανίας επισημαίνει ότι το οινόπνευμα, όπως και οι άλλες ψυχοδραστικές ουσίες, έχουν θεωρηθεί από ορισμένες κυβερνήσεις και κοινωνίες σημαντική απειλή για τη δημόσια τάξη και ηθική, ενώ από άλλες αβλαβής πηγή απόλαυσης.

• Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα περιγράφονται αναλυτικά οι διαδικασίες της σωστής οινοποσίας, αλλά δεν απουσιάζουν και οι αναφορές στις δυσμενείς της συνέπειες, όπως πονοκεφάλους, κ.ά.. Επίσης, η Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται στις απολαύσεις από τη μετριοπαθή κατανάλωση οινοπνεύματος, αλλά και στις δυσάρεστες επιπτώσεις της μέθης. 

• Ο Ξενοφών στην "Κύρου Ανάβαση" γράφει ότι, επιστρέφοντας με τους μύριους από την Περσία, είδε στην Αρμενία να πίνουν ποτό από κριθάρι. Οι Σκύθες, οι Θράκες , οι Κέλτες κ.α. έπιναν μπύρα από εκείνα τα χρόνια. Οι λαοί της Β.Ευρώπης έμαθαν την τέχνη της ζυθοποιίας από τους Ρωμαίους.

• Κατά το μεσαίωνα ιδρύθηκαν πολλές βιοτεχνίες μπύρας στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γερμανία, που με τον καιρό εξελίχτηκαν στις σύγχρονες τεράστιες βιομηχανίες με πλατιά κατανάλωση που πολλές φορές επιβάλλονταν κυβερνητικός έλεγχος. Στην Ελλάδα το πρώτο βιοτεχνικό εργαστήριο μπύρας ιδρύθηκε το 1864 στην Αθήνα από Ι.Φιξ. 

 Πηγή: http://www.bestrong.org.gr/ 

Καλή μας ανάσταση λοιπόν με ή χωρίς "άκρατο αλκοόλ"!